Eδώ.

Βασικά δεν ξερω... Δεν ξέρω και δεν με νοιαζει τι λενε οι αλλοι. Ειμαι απλα ο εαυτος μου και δεν προσπαθω να ειμαι καποια αλλη που δεν ειμαι. Γιατι αν το κανω θα χασω το παιχνιδι. Οπως θαπρεπε να εχεις χασει κι εσυ, αλλα ο θεος αγαπαει τον κλεφτη. Αγαπαει ομως και τον νοικοκυρη. Λεγε οτι 9ες. Αλλαζε 9εμα οσες φορες θες. Δεν με νοιαζει πια. Δεν σε αναγνωριζω πια. Γιατι εχεις αλλαξει τοσο; Δεν καταλαβαινω τι εκανα λαθος. Η μαλλον οχι,δεν φταιω εγω. Εσυ φταις. Εσυ φταις που εισαι ετσι. Προσπαθω να σε αλλαξω αλλα δεν μπορω. Και για καποιο λογο παντα οι κακοι την βγαζουν καθαρη. Στην αληθινη ζωη. Γιατι στα παραμυθια δεν ισχυει κατι τετοιο. Κι εγω μαλλον ζω σε ενα παραμυθι. Η μαλλον.. θα ηθελα να ζω σε ενα παραμυθι.

Αλλα και παλι δεν μπορω να το συνηδητοποιησω.. Είσαι διαφορετικη. Πολύ. Δεν εισαι εκεινη που γνωρισα, που λατρεψα και που περασα μαζι της τα παντα! Έισαι αλλος ανθρωπος. Πολλες φορες οταν απογοητευομαι λεω πως ο πραγματικος σου εαυτος ειναι οταν εισαι μαζι μου. Γιατι τοτε εισαι εξω καρδια. Και εισαι ψευτικη οταν εισαι με αλλους. Ομως το εχω πει αυτο τοσες και τοσες φορες...

Κι αναρωτιεμαι...Αναρωτιεμαι αν οντως εχω δικιο. Μακαρι.